யச்சாபி ஸர்வபூதாநாம் பீஜம் ததஹமர்ஜுந। ந ததஸ்தி விநா யத்ஸ்யாந்மயா பூதம் சராசரம்॥ 10.39 ॥

அர்ஜுனா ! எல்லா உயிர்களுக்கும் எது விதையாகிறதோ, அது நான், அசைவதும் அசையாததுமான பொருள் எது இருக்கிறதோ அது என்னை தவிர வேறில்லை.

நாந்தோ அஸ்தி மம திவ்யாநாம் விபூதீநாம் பரம்தப। ஏஷ தூத்தேஷத: ப்ரோக்தோ விபூதேர்விஸ்தரோ மயா॥ 10.40 ॥

எதிரிகளை வாட்டுபவனே ! எனது தெய்வீக மகிமைகளுக்கு முடிவு இல்லை. கோடிகாட்டுவது போல் இதுவரை சிலவற்றை சொன்னேன்.

யத்யத்விபூதிமத்ஸத்த்வம் ஸ்ரீமதூர்ஜிதமேவ வா। தத்ததேவாவகச்ச த்வம் மம தேஜோம்ஷஸம்பவம்॥ 10.41 ॥

மிக மேலான மகிமையுடனும், ஐசுவரியத்துடனும் சோர்வற்ற முயற்சியுடனும் எவையெல்லாம் உள்ளனவோ அவை எல்லாம் எனது தேஜசின் ஒரு பகுதியால் உண்டானது என அறிந்துகொள்.

அதவா பஹுநைதேந கிம் ஜ்ஞாதேந தவார்ஜுந। விஷ்டப்யாஹமிதம் க்ருத்ஸ்நமேகாம்ஷேந ஸ்திதோ ஜகத்॥ 10.42 ॥

அர்ஜுனா ! இவ்வாறு பலவற்றை அறிந்துகொல்வதால் உனக்கு ஆவதென்ன ? எனது ஓர் அம்சத்தால் இந்த பிரபஞ்சம் முழுவதையுமே தாங்குகிறேன்.

ஓம் தத்ஸதிதி ஸ்ரீமத் பகவத்கீதாஸூபநிஷத்ஸு ப்ரஹ்மவித்யாயாம் யோகஷாஸ்த்ரே ஸ்ரீக்ருஷ்ணார்ஜுநஸம்வாதே விபூதியோகோ நாம தஷமோ அத்யாய:॥ 10 ॥

ஓம் தத் ஸத் - ப்ரம்ம வித்யை, யோக ஸாஸ்த்ரம், உபநிஷத்து எனப்படும் ஸ்ரீமத்பகவத்கீதையாகிய ஸ்ரீக்ருஷ்ணனுக்கும் அர்ஜூனனுக்கும் இடையே நிகழ்ந்த உரையாடலில் 'விபூதி யோகம்' எனப் பெயர் படைத்த பத்தாவது அத்தியாயம் நிறைவுற்றது.