ஸத்த்வம் ரஜஸ்தம இதி குணா: ப்ரக்ருதிஸம்பவா:। நிபத்நந்தி மஹாபாஹோ தேஹே தேஹிநமவ்யயம்॥ 14.5 ॥

பெரிய தோள்களை உடையவனே ! மாயையிலிருந்து தோன்றிய சத்வம், தமஸ், ரஜஸ் என்ற மூன்று குணங்களும் அழிவற்றவனான மனிதனை உடம்பில் பிணைக்கிறது.

தத்ர ஸத்த்வம் நிர்மலத்வாத்ப்ரகாஷகமநாமயம்। ஸுகஸங்கேந பத்நாதி ஜ்ஞாநஸங்கேந சாநக॥ 14.6 ॥

பாவமற்றவனே ! அவற்றுள் சத்வ குணம் களங்கம் இல்லாததால் ஒளி பொருந்தியது. கேடற்றது. சுகம் மற்றும் ஞானத்தின் மீதுள்ள பற்றின் வாயிலாக அது மனிதனை பிணைக்கிறது.

ரஜோ ராகாத்மகம் வித்தி த்ருஷ்ணாஸங்கஸமுத்பவம்। தந்நிபத்நாதி கௌந்தேய கர்மஸங்கேந தேஹிநம்॥ 14.7 ॥

குந்தியின் மகனே ! ரஜோ குணம் ஆசை வடிவானது. வேட்கையையும் பற்றையும் உண்டாக்குவது என்று அறிந்துகொள், செயல் மீது கொள்கின்ற பற்றுதலால் அது மனிதனை கட்டுகிறது.

தமஸ்த்வஜ்ஞாநஜம் வித்தி மோஹநம் ஸர்வதேஹிநாம்। ப்ரமாதாலஸ்யநித்ராபிஸ்தந்நிபத்நாதி பாரத॥ 14.8 ॥

அர்ஜுனா ! தமோ குணமோ அறியாமையில் பிறந்தது. எல்லோருக்கும் மனமயக்கம் தருவது என்று அறிந்துகொள். அது கவனமின்மை, சோம்பல், தூக்கம் ஆகியவற்றால் மனிதனை கட்டுகிறது.

ஸத்த்வம் ஸுகே ஸம்ஜயதி ரஜ: கர்மணி பாரத। ஜ்ஞாநமாவ்ருத்ய து தம: ப்ரமாதே ஸம்ஜயத்யுத॥ 14.9 ॥

அர்ஜுனா ! சத்வ குணம் சுகத்தில் இணைக்கிறது, ரஜோ குணம் செயலில் இணைக்கிறது, தமோ குணமோ ஞானத்தை மறைத்து கவனமின்மையில் இணைக்கிறது.