மய்யேவ மந ஆதத்ஸ்வ மயி புத்திம் நிவேஷய। நிவஸிஷ்யஸி மய்யேவ அத ஊர்த்வம் ந ஸம்ஷய:॥ 12.8 ॥

என்னிடமே மனத்தை நிலைநிறுத்து, என்னிடம் புத்தியை செலுத்து,அப்போது என்னிடமே வசிப்பாய்.அதில் சந்தேகம் இல்லை.

அதசித்தம் ஸமாதாதும் ந ஷக்நோஷி மயி ஸ்திரம்। அப்யாஸயோகேந ததோ மாமிச்சாப்தும் தநம்ஜய॥ 12.9 ॥

அர்ஜுனா ! என்னிடம் மனத்தை உறுதியாக நிறுத்துவதற்கு முடியாவிட்டால் ஈடுபாட்டுடன் கூடிய இடைவிடாத பயிற்சியால் என்னை அடைய முயற்சி செய்.

அப்யாஸே அப்யஸமர்தோ அஸி மத்கர்மபரமோ பவ। மதர்தமபி கர்மாணி குர்வந்ஸித்திமவாப்ஸ்யஸி॥ 12.10 ॥

ஒழுங்காக பயிற்சியில் ஈடுபட முடியாவிட்டால் எனக்காக வேலை செய். எனக்காக வேலை செய்வதன் மூலம் நிறைநிலையை அடைவாய்.

அதைததப்யஷக்தோ அஸி கர்தும் மத்யோகமாஷ்ரித:। ஸர்வகர்மபலத்யாகம் தத: குரு யதாத்மவாந்॥ 12.11 ॥

இதை கூட செய்ய முடியாவிட்டால், பிறகு என்னில் இணைந்தவனாக, தஞ்சம் அடைந்தவனாக , சுயகட்டுப்பாட்டுடன் வேலை செய்து எல்லா வேலைகளின் பலன்களையும் துறந்துவிடு.

ஷ்ரேயோ ஹி ஜ்ஞாநமப்யாஸாஜ்ஜ்ஞாநாத்த்யாநம் விஷிஷ்யதே। த்யாநாத்கர்மபலத்யாகஸ்த்யாகாச்சாம்திரநந்தரம்॥ 12.12 ॥

பயிற்சியை விட அறிவு மேலானது. அறிவை விட ஆழ்ந்த சிந்தனை சிறந்தது. ஆழ்ந்த சிந்தனையை விட வேலைகளின் பலன்களை துறப்பது மேலானது. ஏனெனில் தியாகத்திலிருந்து விரைவில் அமைதி கிடைக்கிறது.