கலைக் களஞ்சியம்
கம்ப இராமாயணம் - 12. மகுட பங்கப் படலம்
இராமன் வீடணனிடம் அரக்கர்களை அறிவிக்கக் கேட்டல்
|
என்னும் வேலையின், இராவணற்கு இளவலை, இராமன் 'கன்னி மா மதில் நகர்நின்று நம் பலம் காண்பான் முன்னி, வானினும் மூடி நின்றார்களை, முறையால், இன்ன நாமத்தர், இனையர், என்று இயம்புதி' என்றான். | 1 |
வீடணன் இராவணனை முதலில் சுட்டிக் காட்டுதல்
|
'நாறு தன் குலக் கிளை எலாம் நரகத்து நடுவான் சேறு செய்தவன், உருப்பசி, திலோத்தமை, முதலாக் கூறும் மங்கையர் குழாத்திடைக் கோபுரக் குன்றத்து ஏறி நின்றவன், புன் தொழில் இராவணன்' என்றான். | 2 |
சுக்கிரீவன் இராவணன் மேல் பாய்தல்
|
கருதி மற்றொன்று கழறுதல்முனம், விழிக் கனல்கள் பொருது புக்கன முந்துற, சூரியன் புதல்வன், - சுருதி அன்ன தாய், 'சிவந்த நல் கனி' என்று சொல்ல, பருதிமேல் பண்டு பாய்ந்தவன் ஆம் என, -பாய்ந்தான். | 3 |
|
சுதையத்து ஓங்கிய சுவேலத்தின் உச்சியைத் துறந்து, சிதையத் திண் திறல் இராவணக் குன்றிடைச் சென்றான், ததையச் செங் கரம் பரப்பிய தன் பெருந் தாதை உதையக் குன்றின்நின்று உகு குன்றில் பாய்ந்தவன் ஒத்தான். | 4 |
|
பள்ளம் போய்ப் புகும் புனல் எனப் படியிடைப் படிந்து தள்ளும் பொற் கிரி சலிப்புறக் கோபுரம் சார்ந்தான், வெள்ளம் போல் கண்ணி அழுதலும், இராவணன்மேல் தன் உள்ளம் போல் செலும் கழுகினுக்கு அரசனும் ஒத்தான். | 5 |
|
கரிய கொண்டலை, கருணை அம் கடலினை, காணப் பெரிய கண்கள் பெற்று உவக்கின்ற அரம்பையர், பிறரும், உரிய குன்றிடை உரும் இடி வீழ்தலும், உலைவுற்று இரியல்போயின மயிற் பெருங் குலம் என இரிந்தார். | 6 |
சுக்கிரீவன், இராவணன் வினாவுக்குப் பதில் உரையாது, தன் கைகளால் அவன் மார்பில் குத்துதல்
|
கால இருள் சிந்து கதிரோன் - மதலை கண்ணுற்று, ஏல எதிர் சென்று அடல் இராவணனை எய்தி, நீல மலை முன் கயிலை நின்றது என, நின்றான்; ஆலவிடம் அன்று வர, நின்ற சிவன் அன்னான். | 7 |
|
'இத் திசையின் வந்த பொருள் என்?' என, இயம்பான், தத்தி எதிர் சென்று, திசை வென்று உயர் தடந் தோள் பத்தினொடு பத்துடையவன் உடல் பதைப்ப, குத்தினன் உரத்தில், நிமிர் கைத் துணை குளிப்ப. | 8 |
இருவரும் கைகலத்தல்
|
திருகிய சினத்தொடு செறுத்து எரி விழித்தான், ஒருபது திசைக்கணும் ஒலித்த ஒலி ஒப்ப, தரு வனம் எனப் புடை தழைத்து உயர் தடக் கை இருபதும் எடுத்து, உரும் இடித்தென அடித்தான். | 9 |
|
அடித்த விரல் பட்ட உடலத்துழி இரத்தம் பொடித்து எழ, உறுக்கி எதிர் புக்கு, உடல் பொருத்தி, கடுத்த விசையின் கடிது எழுந்து, கதிர் வேலான் முடித் தலைகள் பத்தினும் முகத்தினும் உதைத்தான். | 10 |
|
உதைத்தவன் அடித் துணை பிடித்து, ஒரு கணத்தில், பதைத்து உலைவுறப் பல திறத்து இகல் பரப்பி, மதக் கரியை உற்று அரி நெரித்தென மயக்கி, சுதைத் தலனிடை, கடிது அடிக்கொடு துகைத்தான். | 11 |
|
துகைத்தவன் உடற் பொறை சுறுக்கொள இறுக்கி, தகைப் பெரு வலத்தொடு தலத்திடை அமுக்கி, வகைப் பிறை நிறத்து எயிறுடைப் பொறி வழக்கின் குகைப் பொழி புதுக் குருதி கைக்கொடு குடித்தான். | 12 |
|
கைக்கொடு குடித்தவன் உடல் கனக வெற்பை, பைக் கொடு விடத்து அரவு எனப் பல கை பற்றி, மைக் கொடு நிறத்தவன் மறத்தொடு, புறத்தில் திக்கொடு, பொருப்பு உற நெருப்பொடு திரிந்தான். | 13 |
அகழியில் போர்
|
திரிந்தவன் உரத்தின் உகிர் செற்றும் வகை குத்தி, பெருத்து உயர் தடக் கைகொடு அடுத்து இடை பிடித்து, கருத்து அழிவுற, -திரி திறத்து எயில், கணத்து அன்று எரித்தவனை ஒத்தவன், -எடுத்து அகழி இட்டான். | 14 |
|
இட்டவனை இட்ட அகழில் கடிதின் இட்டான், தட்ட உயரத்தினில் உறும் தசமுகத்தான்; ஒட்ட உடனே அவனும் வந்து, இவனை உற்றான்; விட்டிலர் புரண்டு இருவர், ஓர் அகழின் வீழ்ந்தார். | 15 |
|
விழுந்தனர், சுழன்றனர்; வெகுண்டனர், திரிந்தார்; அழுந்தினர், அழுந்திலர்; அகன்றிலர், அகன்றார்; எழுந்தனர், எழுந்திலர்; எதிர்ந்தனர் முதிர்ந்தார்; ஒழிந்தனர், ஒழிந்திலர்; உணர்ந்திலர்கள், ஒன்றும். | 16 |
|
அந்தர அருக்கன் மகன், - ஆழி அகழ் ஆக, சுந்தரமுடைக் கரம் வலிக் கயிறுஅது ஒப்ப, எந்திரம் எனத் திரி இரக்கம் இல் அரக்கன் மந்தரம் என, - கடையும் வாலியையும் ஒத்தான். | 17 |
|
ஊறு படு செம்புனல், உடைத்த கரை உற்ற ஆறு படர்கின்றன எனப் படர, அன்னார், பாறு, பொருகின்றன பருந்து, இவை எனப்போய், ஏறினர் விசும்பிடை; இரிந்த, உலகு எல்லாம். | 18 |
|
தூர நெடு வானின் மலையும் சுடரவன் சேய், காரினொடு மேரு நிகர் காய் சின அரக்கன் தாருடைய தோள்கள் பலவும் தழுவ நின்றான், ஊரினொடு கோள் கதுவு தாதையையும் ஒத்தான். | 19 |
|
பொங்கு அமர் விசும்பிடை உடன்று பொரு போழ்தில், செங் கதிரவன் சிறுவனை, திரள் புயத்தால், மங்கல வயங்கு ஒளி மறைத்த வல் அரக்கன், வெங் கதிர் கரந்தது ஒரு மேகம் எனல் ஆனான். | 20 |
கோபுரத்தில் குதித்து, இருவரும் பொருதல்
|
நூபுர மடந்தையர் கிடந்த அலற, நோனார் மா புரம் அடங்கலும் இரிந்து அயர, வன் தாள் மீ புர மடங்கல் என, வெங் கதிரவன் சேய், கோபுரம் அடங்க இடிய, தனி குதித்தான். | 21 |
|
ஒன்றுற விழுந்த உருமைத் தொடர ஓடா, மின் தெரி எயிற்றின் ஒரு மேகம் விழும் என்ன, 'தின்றிடுவென்' என்று எழு சினத் திறல் அரக்கன் பின் தொடர வந்து, இரு கரத் துணை பிடித்தான். | 22 |
|
வந்தவனை நின்றவன் வலிந்து, எதிர் மலைந்தான், அந்தகனும் அஞ்சிட, நிலத்திடை அரைத்தான்; எந்திரம் எனக் கடிது எடுத்து, அவன் எறிந்தான்; கந்துகம் எனக் கடிது எழுந்து, எதிர் கலந்தான். | 23 |
|
படிந்தனர், பரந்தனர், பரந்தது ஓர் நெருப்பின் கொடுஞ் சினம் முதிர்ந்தனர், உரத்தின்மிசை குத்த, நெடுஞ் சுவர் பிளந்தன; நெரிந்த நிமிர் குன்றம்; இடிந்தன, தகர்ந்தன, இலங்கை மதில் எங்கும். | 24 |
|
செறிந்து உழல் கறங்கு அனையர் மேனி நிலை தேரார், பிறிந்தனர் பொருந்தினர் எனத் தெரிதல் பேணார், எறிந்தனர்கள், எய்தினர்கள், இன்னர் என, முன் நின்று அறிந்திலர், அரக்கரும்; அமர்த் தொழில் அயர்ந்தார். | 25 |
சுக்கிரீவனைக் காணாது, இராமன் இரங்கி உரைத்தல்
|
இன்னது ஓர் தன்மை எய்தும் அளவையின், எழிலி வண்ணன், மன்னுயிர் அனைய காதல் துணைவனை வரவு காணான், 'உன்னிய கருமம் எல்லாம் உன்னொடு முடிந்த' என்னா, தன் உணர்வு அழிந்து, சிந்தை அலமந்து, தளர்ந்து, சாய்ந்தான். | 26 |
|
'ஒன்றிய உணர்வே ஆய ஓர் உயிர்த் துணைவ! நின்னை இன்றியான் உளனாய் நின்று, ஒன்று இயற்றுவது இயைவது அன்றால்; அன்றியும், துயரத்து இட்டாய், அமரரை; அரக்கர்க்கு எல்லாம் வென்றியும் கொடுத்தாய்; என்னைக் கெடுத்தது உன் வெகுளி' என்றான். | 27 |
|
'தெய்வ வெம் படையும், தீரா மாயமும், வல்ல தீயோன் கையிடைப் புக்காய்; நீ வேறு எவ்வணம் கடத்தி, காவல்? வையம் ஓர் ஏழும் பெற்றால், வாழ்வெனே? வாராய் ஆகில், உய்வெனே? - தமியனேனுக்கு உயிர் தந்த உதவியோனே! | 28 |
|
'ஒன்றாக நினைய, ஒன்றாய் விளைந்தது, என் கருமம்; அந்தோ! என்றானும், யானோ வாழேன்; "நீ இலை" எனவும் கேளேன்; இன்று ஆய பழியும் நிற்க, நெடுஞ் செருக் களத்தின் என்னைக் கொன்றாயும் நீயே - உன்னைக் கொல்லுமேல், குணங்கள் தீயோன். | 29 |
|
'இறந்தனை என்ற போதும் இருந்து, யான் அரக்கர் என்பார் திறம்தனை உலகின் நீக்கி, பின் உயிர் தீர்வென் என்றால், "புறந்தரு பண்பின் ஆய உயிரொடும் பொருந்தினானை மறந்தனன்; வலியன்" என்பார்; ஆதலால், அதுவும் மாட்டேன். | 30 |
|
'அழிவது செய்தாய், ஐய! அன்பினால்; அளியத்தேனுக்கு ஒழிவு அரும் உதவி செய்த உன்னை யான் ஒழிய வாழேன்; எழுபது வெள்ளம் தன்னின் ஈண்டு ஓர் பேர் எஞ்சாது ஏகி, செழு நகர் அடைந்த போழ்தும், இத் துயர் தீர்வது உண்டோ ?' 31 |
சுக்கிரீவன் இராவணனது மகுட மணிகளைப் பறித்துக்கொண்டு வருதல்
|
என்று அவன் இரங்கும் காலத்து, இருவரும் ஒருவர்தம்மின் வென்றிலர் தோற்றிலாராய், வெஞ் சமம் விளைக்கும் வேலை, வன் திறல் அரக்கன் மௌலி மணிகளை வலியால் வாங்கி, "பொன்றினென் ஆகின், நன்று" என்று அவன் வெள்க, இவனும் போந்தான். | 32 |
|
கொழு மணி முடிகள்தோறும் கொண்ட நல் மணியின் கூட்டம் அழுது அயர்கின்ற அண்ணல் அடித்தலத்து அமரச் சூட்டி, தொழுது, அயல் நாணி நின்றான்; தூயவர் இருவரோடும் எழுபது வெள்ளம் யாக்கைக்கு ஓர் உயிர் எய்திற்று அன்றே. | 33 |
இராமன் சுக்கிரீவனைத் தழுவி, கண்ணீர் சொரிந்து, தன் அன்பை வெளியிட்டுப் பேசுதல்
|
என்பு உறக் கிழிந்த புண்ணின் இழி பெருங் குருதியோடும் புன் புலத்து அரக்கன் தன்னைத் தீண்டிய புன்மை போக, அன்பனை அமரப் புல்லி, மஞ்சனம் ஆட்டி விட்டான், தன் பெரு நயனம் என்னும் தாமரைத் தடத்து நீரால். | 34 |
|
'ஈர்கின்றது அன்றே, என்றன் உள்ளத்தை; இங்கும் அங்கும் பேர்கின்றது ஆவி; யாக்கை பெயர்கின்றது இல்லை; பின்னை, தேர்கின்ற சிந்தை அன்றோ திகைத்தனை?' என்று, தெண் நீர் சோர்கின்ற அருவிக் கண்ணான் துணைவனை நோக்கிச் சொல்லும்: | 35 |
|
'கல்லினும் வலிய தோளாய்! நின்னை அக் கருணை இல்லோன் கொல்லுதல் செய்தான் ஆகின், கொடுமையால் கொற்றம் பேணி, பல் பெரும் பகழி மாரி வேரொடும் பறிய நூறி, வெல்லினும், தோற்றேன் யானே அல்லெனோ, விளிந்திலாதேன்? | 36 |
|
'பெருமையும் வண்மைதானும், பேர் எழில் ஆண்மைதானும், ஒருமையின் உணர நோக்கின், பொறையினது ஊற்றம் அன்றே! அருமையும், அடர்ந்து நின்ற பழியையும் அயர்ந்தாய் போலும்! இருமையும் கெடுக்கலுற்றாய்; என் நினைந்து, என் செய்தாய் நீ! | 37 |
|
'இந் நிலை விரைவின் எய்தாது, இத் துணை தாழ்த்தி ஆயின், நல் நுதல் சீதையால் என்? ஞாலத்தால் பயன் என்? நம்பீ! உன்னை யான் தொடர்வல்; என்னைத் தொடரும் இவ் உலகம்; என்றால், பின்னை என், இதனைக் கொண்டு? விளையாடி, பிழைப்ப செய்தாய்!' 38 |
சுக்கிரீவனது மறு மொழி
|
'காட்டிலே கழுகின் வேந்தன் செய்தது காட்டமாட்டேன்; நாட்டிலே குகனார் செய்த நன்மையை நயக்கமாட்டேன்; கேட்டிலேன் அல்லேன்; இன்று கண்டும், அக் கிளி அனாளை மீட்டிலேன்; தலைகள் பத்தும் கொணர்ந்திலேன், வெறுங் கை வந்தேன். | 39 |
|
'வன் பகை நிற்க, எங்கள் வானரத் தொழிலுக்கு ஏற்ற புன் பகை காட்டும் யானோ புகழ்ப் பகைக்கு ஒருவன் போலாம்? என் பகை தீர்த்து, என் ஆவி அரசொடும் எனக்குத் தந்த உன் பகை உனக்கே தந்தேன்; உயிர் சுமந்து உழலா நின்றேன். | 40 |
|
'செம்புக்கும் சிவந்த செங் கண் திசை நிலைக் களிற்றின் சீற்றக் கொம்புக்கும் குறைந்தது உண்டே, என்னுடைக் குரக்குப் புன் தோள்? "அம்புக்கு முன்னம் சென்று, உன் அரும் பகை முடிப்பல்" என்று வெம்புற்ற மனமும், யானும், தீது இன்றி, மீள வந்தேன். | 41 |
|
'நூல் வலி காட்டும் சிந்தை நும் பெருந் தூதன், வெம் போர் வேல் வலி காட்டினார்க்கும், வில் வலி காட்டினார்க்கும், வால் வலி காட்டிப் போந்த வள நகர் புக்கு, மற்று என் கால் வலி காட்டிப் போந்தேன்; கை வலிக்கு அவதி உண்டோ ?' 42 |
வீடணன் சுக்கிரீவனது வீரத்தைப் பாராட்டுதல்
|
இன்னன பலவும் பன்னி, இறைஞ்சிய முடியன் நாணி, மன்னவர்மன்னன் முன்னர், வானர மன்னன் நிற்ப, அன்னவன் தன்னை நோக்கி, ஆழியான் அறிவதாக, மின் என விளங்கும் பைம் பூண் வீடணன் விளம்பலுற்றான்; | 43 |
|
'வாங்கிய மணிகள், அன்னான் தலைமிசை மௌலி மேலே ஓங்கிய அல்லவோ? மற்று, இனி அப்பால் உயர்ந்தது உண்டோ? தீங்கினன் சிரத்தின் மேலும், உயிரினும், சீரிது அம்மா! வீங்கிய புகழை எல்லாம் வேரொடும் வாங்கி விட்டாய்! 44 |
|
'பாரகம் சுமந்த பாம்பின் பணாமணி பறிக்க வேண்டின், வார் கழல் காலினாலே கல்ல வல்லவனை முன்னா, தார் கெழு மௌலி பத்தின் தனி மணி வலிதின் தந்த வீரதை விடைவலோற்கும் முடியுமோ? வெறும் உண்டோ? | 45 |
|
'கரு மணி கண்டத்தான் தன் சென்னியில் கறை வெண் திங்கள், பரு மணி வண்ணன் மார்பின் செம் மணி, பறித்திட்டாலும், - தரு மணி இமைக்கும் தோளாய்! - தசமுகன் முடியில் தைத்த திரு மணி பறித்துத் தந்த வென்றியே சீரிது அன்றோ? | 46 |
|
'தொடி மணி இமைக்கும் தோளாய்! - சொல் இதின் வேறும் உண்டோ? வடி மணி வயிர வெவ் வாள் சிவன்வயின் வாங்கிக் கொண்டான் முடி மணி பறித்திட்டாயோ? இவன் இனி முடிக்கும் வென்றிக்கு அடி மணி இட்டாய் அன்றே? - அரிக் குலத்து அரச!' என்றான். | 47 |
இராமனும் சுக்கிரீவனது வெற்றியைப் போற்றுதல்
|
'வென்றி அன்று என்றும், வென்றி வீரர்க்கு விளம்பத்தக்க நன்றி அன்று என்றும், அன்று; நானிலம் எயிற்றில் கொண்ட பன்றி அன்று ஆகின், ஈது ஆர் இயற்றுவார் பரிவின்?' என்னா, 'இன்று இது வென்றி' என்று என்று, இராமனும் இரங்கிச் சொன்னான். | 48 |
சூரியனின் மறைவு
|
தன் தனிப் புதல்வன் வென்றித் தசமுகன் முடியில் தைத்த மின் தளிர்த்தனைய பல் மா மணியினை வெளியில் கண்டான்; 'ஒன்று ஒழித்து ஒன்று ஆம்' என்று, அவ் அரக்கனுக்கு ஒளிப்பான் போல, வன் தனிக் குன்றுக்கு அப்பால், இரவியும் மறையப் போனான். | 49 |
இராமனும் இராவணனும் தத்தம் இருக்கை சேர்தல்
|
கங்குல் வந்து இறுத்த காலை, கை விளக்கு எடுப்ப, காவல் வெங் கழல் அரக்கன் மௌலிமிசை மணி விளக்கம் செய்ய, செங் கதிர் மைந்தன் செய்த வென்றியை நிறையத் தேக்கிப் பொங்கிய தோளினானும், இழிந்து போய், இருக்கை புக்கான். | 50 |
|
என்றானும் இனைய தன்மை எய்தாத இலங்கை வேந்தன், நின்றார்கள் தேவர் கண்டார் என்பது ஓர் நாணம் நீள, அன்று ஆய மகளிர் நோக்கம் ஆடவர் நோக்கம் ஆக, பொன்றாது பொன்றினான், தன் புகழ் என இழிந்து, போனான். | 51 |
மிகைப் பாடல்கள்
|
பிடித்தவன் விழித் துணை பிதுங்கிட நெருக்கி, இடித்து அலம்வரக் கதறி எய்த்திட, இரங்காது அடிக் கொடு துகைத்து அலை கடற்குள் ஒரு கையால் எடுத்து உக, இராவணன் எறிந்து, இகலின் ஆர்த்தான். | 22-1 |
|
எறிந்திட விழுந்து, இரவி சேய் அறிவு சோர்வுற்று, அறிந்ததொர் இமைப்பளவில் ஆகமது தேறி, பிறிந்திலன் எனத் தொனி பிறந்திட, மருங்கில் செறிந்து, 'அமர் அரக்கனொடு செய்வென்!' என வந்தான். | 22-2 |
|
என இவை அமலன் கூற, இரு கையும் எடுத்துக் கூப்பி, மனம் மிக நாணி, ஒன்றும் வாய் திறந்து உரைக்கலாற்றான், பனியினை வென்றோன் மைந்தன் பின்னரும் பணிந்து நின்றே, அனகனுக்கு அன்பினோடும் அடுத்தமை அறையலுற்றான். | 38-1 |
|
என்றனன்; என்றலோடும், இணை அடி இறைஞ்சி, ஆங்கு, குன்று உறழ் குவவுத் திண் தோள் கொற்ற வல் வீரற் காண, தன் தனி உள்ள நாணால் தழல் விழிக் கொலை வெஞ் சீயம் நின்றென, எருத்தம் கோட்டி, நிலனுற நோக்கிக் கூறும். | 38-2 |
|
ஏர் அணி மாட கூடம் இலங்கிய இலங்கை வேந்தை காரணம் ஆக வாலால் கட்டிய வாலி, அன்றிப் போரணம் ஆளும் அம்பால் புடைத்த மால் பாதம் போற்றி காரணச் சுடரோன் மைந்தன் தலைவனை வணங்கிச் சொல்லும். | 38-3 |
|
இரவி போய் மறையும் முன்பு, அங்கு இராமனும், இலங்கை நின்ற வரை இழிந்து, அனைவரோடும் வந்து, தன் இருக்கை எய்தி, நிருதர்தம் குலத்தை எல்லாம் நீறு எழப் புரியுமாறே பொரு திறம் முயன்ற செய்கை புகலுவான் எடுத்துக் கொண்டாம். | 49-1 |
|
தெய்வத் தாமரையோன் ஆகி யாவையும் தெரியக் காட்டி, மெய் வைத்த அருளினாலே அவை எலாம் விரும்பிக் காத்து, சைவத்தன் ஆகி, யாவும் தடிந்திடும் செயலின் மேவும் கை வைத்த நேமியோன் தன் கால் வைத்த கருத்தமே, யாம். | 49-2 |
|
பூசலைக் குறித்து இராமன், பொரும் கவிச் சேனை வெள்ளம் மாசு அற வகுத்து, நாலு திக்கினும் வளையச் செய்து, பாசமுற்றுடைய நண்பின் படைத் துணையவர்களோடும் பாசறை இருந்தான்; அந்தப் பதகனும் இழிந்து போனான். | 49-3 |
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
12. மகுட பங்கப் படலம் - Kambar Books - கம்பர் நூல்கள் - Tamil Literature's - தமிழ் இலக்கியங்கள் - அரக்கன், இராமன், எல்லாம், என்றான், இராவணன், இராமனும், இழிந்து, எடுத்து, இலங்கை, வெள்ளம், ஒத்தான், போனான், வென்றி, இருக்கை, சுக்கிரீவன், மைந்தன், சுக்கிரீவனது, தோளாய், வீடணன், நின்றான், சென்று, சிந்தை, செய்தாய், இருவரும்