கலைக் களஞ்சியம்
கம்ப இராமாயணம் - 9. அரசியற் படலம்
இராமன் சுக்கிரீவனுக்கு முடி சூட்டுமாறு இளவலைப் பணித்தல்
|
புதல்வன் பொன் மகுடம் பொறுத்தலால், முதல்வன், பேர் உவகைக்கு முந்துவான், உதவும் பூமகள் சேர, ஒண் மலர்க் கதவம் செய்ய கரத்தின் நீக்கினான். | 1 |
|
அது காலத்தில், அருட்கு நாயகன், மதி சால் தம்பியை வல்லை ஏவினான்- 'கதிரோன் மைந்தனை, ஐய! கைகளால், விதியால் மௌலி மிலைச்சுவாய்' எனா, | 2 |
முடிசூட்டுதற்கு வேண்டுவன கொணர அனுமனை ஏவ, அவன் அவ்விதம் செய்தல்
|
அப்போதே, அருள் நின்ற அண்ணலும், மெய்ப் போர் மாருதிதன்னை, 'வீர! நீ, இப்போதே கொணர்க, இன்ன செய் வினைக்கு ஒப்பு ஆம் யாவையும்' என்று உணர்த்தலும், | 3 |
|
மண்ணும் நீர் முதல் மங்கலங்களும், எண்ணும் பொன் முடி முதல யாவையும், நண்ணும் வேலையில், நம்பி தம்பியும், திண்ணம் செய்வன செய்து, செம்மலை, | 4 |
சுக்கிரீவனுக்கு முடி சூட்டுதல்
|
மறையோர் ஆசி வழங்க, வானுளோர் நறை தோய் நாள்மலர் தூவ, நல் நெறிக்கு இறையோன் தன் இளையோன், அவ் ஏந்தலை, துறையோர் நூல் முறை மௌலி சூட்டினான். | 5 |
தன்னை வணங்கிய சுக்கிரீவனுக்கு இராமனின் அறிவுரை
|
பொன் மா மௌலி புனைந்து, பொய் இலான், தன் மானக் கழல் தாழும் வேலையில், நன் மார்பில் தழுவுற்று, நாயகன், சொன்னான், முற்றிய சொல்லின் எல்லையான்; | 6 |
|
'ஈன்டுநின்று ஏகி, நீ நின் இயல்பு அமை இருக்கை எய்தி, வேண்டுவ மரபின் எண்ணி, விதி முறை இயற்றி, வீர! பூண்ட பேர் அரசுக்கு ஏற்ற யாவையும் புரிந்து, போரில் மாண்டவன் மைந்தனோடும் வாழ்தி, நல் திருவின் வைகி. | 7 |
|
வாய்மை சால் அறிவின் வாய்த்த மந்திர மாந்தரோடும், தீமை தீர் ஒழுக்கின் வந்த திறத் தொழில் மறவரோடும், தூய்மை சால் புணர்ச்சி பேணி, துகள் அறு தொழிலை ஆகி, சேய்மையோடு அணிமை இன்றி, தேவரின் தெரிய நிற்றி. | 8 |
|
'"புகை உடைத்து என்னின், உண்டு பொங்கு அனல் அங்கு" என்று உன்னும் மிகை உடைத்து உலகம்; நூலோர் வினையமும் வேண்டற்பாற்றே; பகையுடைச் சிந்தையார்க்கும், பயன் உறு பண்பின் தீரா நகையுடை முகத்தை ஆகி, இன் உரை நல்கு, நாவால். | 9 |
|
'தேவரும் வெஃகற்கு ஒத்த செயிர் அறு செல்வம் அஃது உன் காவலுக்கு உரியது என்றால், அன்னது கருதிக் காண்டி; ஏ வரும் இனிய நண்பர், அயலவர், விரவார், என்று இம் மூவகை இயலோர் ஆவர், முனைவர்க்கும் உலக முன்னே. | 10 |
|
'செய்வன செய்தல், யாண்டும் தீயன சிந்தியாமை, வைவன வந்தபோதும் வசை இல இனிய கூறல், மெய்யன வழங்கல், யாவும் மேவின வெஃகல் இன்மை, உய்வன ஆக்கித் தம்மோடு உயர்வன; உவந்து செய்வாய். | 11 |
|
'சிறியர் என்று இகழ்ந்து நோவு செய்வன செய்யல்; மற்று, இந் நெறி இகழ்ந்து, யான் ஓர் தீமை இழைத்தலால், உணர்ச்சி நீண்டு, குறியது ஆம் மேனி ஆய கூனியால், குவவுத் தோளாய்! வெறியன எய்தி, நொய்தின் வெந் துயர்க் கடலின் வீழ்ந்தேன். | 12 |
|
'"மங்கையர் பொருட்டால் எய்தும் மாந்தர்க்கு மரணம்" என்றல், சங்கை இன்று உணர்தி; வாலி செய்கையால் சாலும்; இன்னும், அங்கு அவர் திறத்தினானே, அல்லலும் பழியும் ஆதல் எங்களின் காண்டி அன்றே; இதற்கு வேறு உவமை உண்டோ ? | 13 |
|
'"நாயகன் அல்லன்; நம்மை நனி பயந்து எடுத்து நல்கும் தாய்" என, இனிது பேணி, தாங்குதி தாங்குவாரை; ஆயது தன்மையேனும், அறவரம்பு இகவா வண்ணம், தீயன வந்தபோது, சுடுதியால் தீமையோரை. | 14 |
|
'இறத்தலும் பிறத்தல்தானும் என்பன இரண்டும், யாண்டும், திறத்துளி நோக்கின், செய்த வினை தரத் தெரிந்த அன்றே? புறத்து இனி உரைப்பது என்னே? பூவின்மேல் புனிதற்கேனும், அறத்தினது இறுதி, வாழ்நாட்கு இறுதி; அஃது உறுதி, அன்ப! | 15 |
|
'ஆக்கமும், கேடும், தாம் செய் அறத்தொடு பாவம் ஆய போக்கி, வேறு உண்மை தேறார், பொரு அரும் புலமை நூலோர்; தாக்கின ஒன்றோடு ஒன்று தருக்குறும் செருவில், தக்கோய்! பாக்கியம் அன்றி, என்றும், பாவத்தைப் பற்றலாமோ? | 16 |
சுக்கிரீவனிடம் மாரிக் காலம் சென்ற பின், சேனையோடும் வருமாறு இராமன் கூறல்
|
'"இன்னது தகைமை" என்ப, இயல்புளி மரபின் எண்ணி, மன் அரசு இயற்றி, என்கண் மருவுழி மாரிக் காலம் பின்னுறு முறையின், உன் தன் பெருங் கடற் சேனையோடும் துன்னுதி; போதி' என்றான், சுந்தரன். அவனும் சொல்வான்: | 17 |
சுக்கிரீவன் இராமனைக் கிட்கிந்தையில் வந்து வசிக்க வேண்டுதலும், இராமன் மறுத்துரைத்தலும்
|
'"குரங்கு உறை இருக்கை" என்னும் குற்றமே குற்றம் அல்லால், அரங்கு எழு துறக்க நாட்டுக்கு அரசு எனல் ஆகும் அன்றே, மரம் கிளர் அருவிக் குன்றம்; வள்ளல்! நீ, மனத்தின் எம்மை இரங்கிய பணி யாம் செய்ய, இருத்தியால், சில் நாள், எம்பால். | 18 |
|
'அரிந்தம! நின்னை அண்மி, அருளுக்கும் உரியேம் ஆகி, பிரிந்து, வேறு எய்தும் செல்வம் வெறுமையின் பிறிது அன்றாமால்; கருந் தடங் கண்ணினாளை நாடல் ஆம் காலம்காறும் இருந்து, அருள் தருதி, எம்மோடு' என்று, அடி இணையின் வீழ்ந்தான் | 19 |
|
ஏந்தலும், இதனைக் கேளா, இன் இள முறுவல் நாற, 'வேந்து அமை இருக்கை, எம்போல் விரதியர் விழைதற்கு ஒவ்வா; போந்து அவண் இருப்பின், எம்மைப் போற்றவே பொழுது போமால்; தேர்ந்து, இனிது இயற்றும் உன் தன் அரசியல் தருமம் தீர்தி. | 20 |
|
'ஏழ் - இரண்டு ஆண்டு, யான் போந்து எரி வனத்து இருக்க ஏன்றேன்; வாழியாய்! அரசர் வைகும் வள நகர் வைகல் ஒல்லேன்; பாழி அம் தடந் தோள் வீர! பார்த்திலைபோலும் அன்றே! யாழ் இசை மொழியோடு அன்றி, யான் உறும் இன்பம் என்னோ? | 21 |
|
'"தேவி வேறு அரக்கன் வைத்த சேமத்துள் இருப்ப, தான் தன் ஆவிபோல் துணைவரோடும் அளவிடற்கு அரிய இன்பம் மேவினான், இராமன்" என்றால், ஐய! இவ் வெய்ய மாற்றம், மூவகை உலகம் முற்றும் காலத்தும், முற்ற வற்றோ? | 22 |
|
'இல்லறம் துறந்திலாதோர் இயற்கையை இழந்தும், போரின் வில் அறம் துறந்தும், வாழ்வேற்கு, இன்னன, மேன்மை இல்லாச் சில் அறம்; புரிந்து நின்ற தீமைகள் தீருமாறு, நல் அறம் தொடர்ந்த நோன்பின், நவை அற நோற்பல் நாளும். | 23 |
'நான்கு திங்கள் சென்றபின் சேனையுடன் வருக' என இராமன் கூறுதல்
|
'அரசியற்கு உரிய யாவும் ஆற்றுழி ஆற்றி, ஆன்ற கரை செயற்கு அரிய சேனைக் கடலொடும், திங்கள் நான்கின் விரசுக, என்பால்; நின்னை வேண்டினென், வீர!' என்றான் - உரை செயற்கு எளிதும் ஆகி, அரிதும் ஆம் ஒழுக்கில் நின்றான் | 24 |
சுக்கிரீவன் இராமனை வணங்கிச் செல்லுதல்
|
மறித்து ஒரு மாற்றம் கூறான், 'வான் உயர் தோற்றத்து அன்னான் குறிப்பு அறிந்து ஒழுகல் மாதோ, கோது இலர் ஆதல்' என்னா; நெறிப் பட, கண்கள் பொங்கி நீர் வர, நெடிது தாழ்ந்து, பொறிப்ப அருந் துன்பம் முன்னா, கவி குலத்து அரசன் போனான் | 25 |
தன்னை வணங்கிய அங்கதனுக்கு இராமனின் அறிவுரை
|
வாலி காதலனும் ஆண்டு, மலர் அடி வணங்கினானை, நீல மா மேகம் அன்ன நெடியவன், அருளின் நோக்கி, 'சீலம் நீ உடையை ஆதல், இவன் சிறு தாதை என்னா, மூலமே தந்த நுந்தை ஆம் என, முறையின் நிற்றி.' | 26 |
|
என்ன, மற்று இனைய கூறி, 'ஏகு அவன்-தொடர' என்றான்; பொன் அடி வணங்கி, மற்று அப் புகழுடைக் குரிசில் போனான்; பின்னர், மாருதியை நோக்கி, 'பேர் எழில் வீர! நீயும், அன்னவன் அரசுக்கு ஏற்றது ஆற்றுதி, அறிவின்' என்றான். | 27 |
'நான் இங்கிருந்து அடிமை செய்வேன்' என அனுமன் கூறல்
|
பொய்த்தல் இல் உள்ளத்து அன்பு பொழிகின்ற புணர்ச்சியாலும், 'இத் தலை இருந்து, நாயேன், ஏயின எனக்குத் தக்க கைத் தொழில் செய்வேன்' என்று, கழல் இணை வணங்கும் காலை, மெய்த் தலை நின்ற வீரன், இவ் உரை விளம்பி விட்டான்: | 28 |
அனுமனைக் கிட்கிந்தைக்குச் செல்லுமாறு, இராமன் உரைத்தல்
|
'நிரம்பினான் ஒருவன் காத்த நிறை அரசு இறுதி நின்ற வரம்பு இலாததனை, மற்று ஓர் தலைமகன் வலிதின் கொண்டால், அரும்புவ, நலனும் தீங்கும்; ஆதலின், ஐய! நின்போல் பெரும் பொறை அறிவினோரால், நிலையினைப் பெறுவது அம்மா! | 29 |
|
'ஆன்றவற்கு உரியது ஆய அரசினை நிறுவி, அப்பால், ஏன்று எனக்கு உரியது ஆன கருமமும் இயற்றற்கு ஒத்த சான்றவர், நின்னின் இல்லை; ஆதலால், தருமம்தானே போன்ற நீ, யானே வேண்ட, அத் தலை போதி' என்றான். | 30 |
அனுமன் கிட்கிந்தை செல்ல, இராம இலக்குவர் வேறு ஓர் மலைக்குச் செல்லுதல்
|
ஆழியான் அனைய கூற, 'ஆணை ஈது ஆயின், அஃதே, வாழியாய்! புரிவென்' என்று வணங்கி, மாருதியும் போனான்; சூழி மால் யானை அன்ன தம்பியும், தானும் தொல்லை ஊழி நாயகனும், வேறு ஓர் உயர் தடங் குன்றம் உற்றார். | 31 |
சுக்கிரீவன் அரசு செய்து, இனிது இருத்தல்
|
ஆரியன் அருளின் போய்த் தன் அகல் மலை அகத்தன் ஆன சூரியன் மகனும், மானத் துணைவரும், கிளையும், சுற்ற, தாரையை வணங்கி, அன்னாள் தாய் என, தந்தை முந்தைச் சீரியன் சொல்லே என்ன, செவ்விதின் அரசு செய்தான். | 32 |
|
வள அரசு எய்தி, மற்றை வானர வீரர் யாரும் கிளைஞரின் உதவ, ஆணை கிளர் திசை அளப்ப, கேளோடு, அளவு இலா ஆற்றல் ஆண்மை அங்கதன், அறம் கொள் செல்வத்து இளவரசு இயற்ற, ஏவி, இனிதினின் இருந்தான், இப்பால். | 33 |
மிகைப் பாடல்கள்
|
வள்ளலும், அவண் நின்று ஏகி, மதங்கனது இருக்கை ஆன வெள்ள வான் குடுமிக் குன்றத்து ஒரு சிறை மேவி, மெய்ம்மை அள்ளுறு காதல் தம்பி, அன்பினால் அமைக்கப்பட்ட எள்ளல் இல் சாலை எய்தி, இனிதினின் இருந்த காலை, | 33-1 |
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
9. அரசியற் படலம் - Kambar Books - கம்பர் நூல்கள் - Tamil Literature's - தமிழ் இலக்கியங்கள் - இராமன், என்றான், இருக்கை, சுக்கிரீவன், வணங்கி, உரியது, செய்வன, சுக்கிரீவனுக்கு, நாயகன், யாவையும்