கலைக் களஞ்சியம்
கம்ப இராமாயணம் - 13. அணி வகுப்புப் படலம்
இராவணன் மானத்தால் வருந்தி படுக்கையில் சயனித்திருத்தல்
|
மானத்தான் ஊன்றப்பட்ட மருமத்தான், வதனம் எல்லாம் கூனல் தாமரையின் தோன்ற, வான் தொடும் கோயில் புக்கான், பானத்தான் அல்லன்; தெய்வப் பாடலான் அல்லன்; ஆடல் தானத்தான் அல்லன்; மெல்லென் சயனத்தான்; உரையும் தாரான். | 1 |
|
வை எயிற்றாலும், நேரா மணி இழந்து இரங்கலாலும், பையுயிர்த்து அயரும் பேழ் வாய்ப் பல் தலைப் பரப்பினாலும், மெய்யனை, திரையின் வேலை மென் மலர்ப் பள்ளி ஆன ஐயனை, பிரிந்து வைகும் அனந்தனே - அரக்கர் வேந்தன். | 2 |
சார்த்தூலன் என்ற ஒற்றனின் வரவை வாயில் காவலர் இராவணனுக்கு உரைத்தல்
|
தாயினும் பழகினார்க்கும் தன் நிலை தெரிக்கல் ஆகா மாய வல் உருவத்தான் முன் வருதலும், வாயில் காப்பான், '"சேயவர் சேனை நண்ணி, செய் திறம் தெரித்தி நீ" என்று ஏயவன் எய்தினான்' என்று அரசனை இறைஞ்சிச் சொன்னான். | 3 |
இராவணனது வினாவும், சார்த்தூலன் மறுமொழியும்
|
'அழை' என, எய்தி, பாதம் வணங்கிய அறிஞன் தன்னை, 'பிழை அற அறிந்த எல்லாம் உரைத்தி' என்று அரக்கன் பேச, முழை உறு சீயம் அன்னான் முகத்தினால் அகத்தை நோக்கி, குழையுறு மெய்யன், பைய, வரன்முறை கூறலுற்றான்: | 4 |
|
'வீரிய! விரைவின் எய்தி, பதினெழு வெள்ளத்தோடும், மாருதி, மேலை வாயில் உழிஞைமேல் வருவதானான்; ஆரியன், அமைந்த வெள்ளம் அத்தனையோடும், வெற்றிச் சூரியன் மகனைத் தன்னைப் பிரியலன் நிற்கச் சொன்னான். | 5 |
|
'அன்றியும், பதினேழ் வெள்ளத்து அரியொடும் அரசன் மைந்தன், தென் திசை வாயில் செய்யும் செரு எலாம் செய்வதானான்; ஒன்று பத்து ஆறு வெள்ளத்து அரியொடும் துணைவரோடும் நின்றனன், நீலன் என்பான், குண திசை வாயில் நெற்றி. | 6 |
|
'இம்பரின் இயைந்த காயும் கனியும் கொண்டு, இரண்டு வெள்ளம் வெம்பு வெஞ் சேனைக்கு எல்லாம் உணவு தந்து உழலவிட்டான்; உம்பியை, வாயில்தோறும் நிலை தெரிந்து உணர்த்தச் சொன்னான்: தம்பியும் தானும் நிற்பதாயினான்; சமைவு ஈது' என்றான். | 7 |
இராவணன் மந்திரிமாருடன் ஆலோசனை செய்தல்
|
சார்த்தூலன் இதனைச் சொல்ல, தழல் சொரி தறுகணானும், பார்த்து, ஊழி வடவை பொங்க, 'படுவது படுமா பார்த்தி; போர்த் தூளி துடைப்பென் நாளை, அவர் உடற் பொறையின் நின்றும் தேர்த்து ஊறும் குருதிதன்னால்' என்றனன், எயிறு தின்னா. | 8 |
|
மா அணை நீலக் குன்றத்து இள வெயில் வளர்ந்தது என்ன, தூ அணை குருதிச் செக்கர்ச் சுவடு உறப் பொலிந்த தோளான், ஏ அணை வரி வில் காமன் கணை பட எரியாநின்ற பூ அணை மாற்றி, வேறு ஓர் புனை மணி இருக்கை புக்கான். | 9 |
|
செய்வன முறையின் எண்ணி, திறத்திறம் உணர்வினை தேர, மை அறு மரபின் வந்த அமைச்சரை, 'வருக!' என்றான் - பொய் எனப் பளிங்கின் ஆய இருக்கையின் புறத்தைச் சுற்றி, ஐ - இரண்டு ஆய கோடிப் பேய்க் கணம் காப்பது ஆக்கி. | 10 |
இராவணனது வினா
|
அளந்து அறிவு அறிய வல்ல அமைச்சரை அடங்க நோக்கி, 'வளைந்தது குரங்கின் சேனை, வாயில்கள் தோறும் வந்து; விளைந்தது பெரும் போர் என்று விட்டது; விடாது, நம்மை; உளைந்தனம்; என்ன எண்ணி, என் செயற்கு உரிய?' என்றான். | 11 |
நிகும்பன் எதிரியை இகழ்ந்து கூறுதல்
|
'எழுபது வெள்ளத்து உற்ற குரக்கினம் எயிலை முற்றும் தழுவின என்று செய்யத் தக்கது சமைதி போலாம்; அழுவ நீர் வேலை அன்னது ஆயிர வெள்ளம் அன்றே? உழிஞையைத் துடைக்க, நொச்சி உச்சியில் கொண்டது, உன் ஊர். | 12 |
|
'எழு, மழு, தண்டு, வேல், வாள், இலை நெடுஞ் சூலம், என்று இம் முழு முதற் படைகள் ஏந்தி, இராக்கதர் முனைந்த போது, தொழுது தம் படைகள் கைவிட்டு, ஓடுவார் சுரர்கள் என்றால், விழுமிது, குரங்கு வந்து வெறுங் கையால் கொள்ளும் வென்றி! | 13 |
மாதுலத் தலைவனான மாலி கூறுதல்
|
'ஈது இவண் நிகழ்ச்சி' என்னா, எரி விழித்து, இடியின் நக்கு, பூதலத்து அடித்த கையன், நிகும்பன், என்று ஒருவன் பொங்க, 'வேதனைக் காமம் அந்தோ வேரொடும் கெடுத்தது' என்னா, மாதுலத் தலைவன் பின்னும் அன்பின் ஓர் மாற்றம் சொன்னான்: | 14 |
|
'புக்கு எரி மடுத்து, இவ் ஊரைப் பொடி செய்து போயினாற்குச் சக்கரம் உண்டோ? கையில் தனு உண்டோ? வாளி உண்டோ? இக் கிரி பத்தின் மௌலி இன மணி அடங்கக் கொண்ட சுக்கிரீவற்கும் உண்டோ , சூலமும் வேலும் வாளும்? | 15 |
|
'தொடைக் கலத்து இராமன் வாளி தோன்றுதல் முன்னர், தோன்றா இடைக்கு அலமருதல் செய்யும் முலையினாள் தன்னை ஈந்து, படைக்கலம் உடைய நாம், அப் படை இலாப் படையை, ஈண்ட அடைக்கலம் புகுவது அல்லால், இனிப் புகும் அரணும் உண்டோ?' | 16 |
இராவணன் மாலியைக் கடிந்து கூற, அவன் பேசாதிருத்தல்
|
என்புழி மாலிதன்னை எரி எழ நோக்கி, 'என்பால் வன் பழி தருதி போலாம்; வரன்முறை அறியா வார்த்தை, அன்பு அழி சிந்தைதன்னால், அடாதன அறையல்' என்றான், பின் பழி எய்த நின்றான்; அவன் பின்னைப் பேச்சு விட்டான். | 17 |
சேனையை அணிவகுக்குமாறு இராவணன் ஆணையிடல்
|
'காட்டிய காலகேயர் கொழு நிணக் கற்றை காலத் தீட்டிய படைக் கை வீரச் சேனையின் தலைவ! தெள்ளி ஈட்டிய அரக்கர் தானை இருநூறு வெள்ளம் கொண்டு, கீட்டிசை வாயில் நிற்றி, நின் பெருங் கிளைகளோடும். | 18 |
|
'காலன்தன் களிப்புத் தீர்த்த மகோதர! காலையே போய், மால் ஒன்றும் மனத்து வீரன் மாபெரும்பக்கனோடும் கூலம் கொள் குரங்கை எல்லாம் கொல்லுதி - வெள்ளம் ஆன நால் - ஐம்பதோடும் சென்று, நமன் திசை வாயில் நண்ணி. | 19 |
|
'ஏற்றம் என், சொல்லின் என்பால்? இந்திரன்பகைஞ! - அந் நாள் காற்றினுக்கு அரசன் மைந்தன் கடுமை நீ கண்டது அன்றோ? நூற்று - இரண்டு ஆய வெள்ள நுன் பெரும் படைஞர் சுற்ற, மேல் திசை வாயில் சேர்தி, விடிவதின் முன்னம் - வீர! | 20 |
|
'இந் நெடுங் காலம் எல்லாம் இமையவர்க்கு இறுதி கண்டாய்; புன் நெடுங் குரங்கின் சேரல் புல்லிது; புகழும் அன்றால்; அந் நெடு மூலத்தானை அதனொடும், அமைச்சரோடும், தொல் நெடு நகரி காக்க - விரூபாக்க!' என்னச் சொன்னான். | 21 |
|
'கட கரி புரவி ஆள் தேர், கமலத்தோன் உலகுக்கு இப்பால் புடை உள பொருது, கொண்டு, போர் பெறாப் பொங்குகின்ற இடை இடை மிடைந்த சேனை இருநூறு வெள்ளம் கொண்டு, வட திசை வாயில் காப்பேன் யான்' என வகுத்து விட்டான். | 22 |
சூரியன் தோன்றுதல்
|
கலங்கிய கங்குல் ஆகி நீங்கிய கற்பம் - காணும் நலம் கிளர் தேவர்க்கேயோ, நான் மறை முனிவர்க்கேயோ, பொலம் கெழு சீதைக்கேயோ, பொரு வலி இராமற்கேயோ, இலங்கையர் வேந்தற்கேயோ, - எல்லார்க்கும் செய்தது இன்பம். | 23 |
|
அளித் தகவு இல்லா ஆற்றல் அமைந்தவன் கொடுமை அஞ்சி, வெளிப்படல் அரிது என்று உன்னி, வேதனை உழக்கும் வேலை, களித்தவற் களிப்பு நீக்கி, காப்பவர் தம்மைக் கண்ணுற்று, ஒளித்தவர் வெளிப்பட்டென்ன, - கதிரவன் உதயம் செய்தான். | 24 |
வானர சேனை இலங்கை மதிலை முற்றும் வளைத்தல்
|
உளைப்புறும் ஓத வேலை ஓங்கு அலை ஒடுங்கத் தூர்ப்ப, அளப்ப அருந் தூளிச் சுண்ணம் ஆசைகள் அலைக்க, பூசல் இளைப்ப அருந் தலைவர், முன்னம் ஏவலின், எயிலை முற்றும் வளைத்தனர், விடிய, தத்தம் வாயில்கள்தோறும் வந்து. | 25 |
|
தந்திரம் இலங்கை மூதூர் மதிலினைத் தழுவித் தாவி, அந்தரக் குல மீன் சிந்த, அண்டமும் கிழிய ஆர்ப்ப, செந் தனிச் சுடரோன் சேயும் தம்பியும் முன்பு செல்ல, இந்திரன் தொழுது வாழ்த்த, இராமனும் எழுந்து சென்றான். | 26 |
அரக்கர் சேனையை வளைத்தல்
|
நூற் கடல் புலவராலும் நுனிப்ப அரும் வலத்தது ஆய வேற் கடல் - தானை ஆன விரி கடல் விழுங்கிற்றேனும், கார்க் கடல் புறத்தது ஆக, கவிக் கடல் வளைந்த காட்சி, பாற்கடல் அழுவத்து உள்ளது ஒத்தது, அப் பதகன் மூதூர். | 27 |
|
அலகு இலா அரக்கன் சேனை அகப்பட, அரியின் தானை, வலைகொலாம் என்ன, சுற்றி வளைத்ததற்கு உவமை கூறின், கலை குலாம் பரவை ஏழும் கால் கிளர்ந்து எழுந்த காலத்து உலகு எலாம் ஒருங்கு கூடி, ஒதுங்கினவேயும் ஒக்கும். | 28 |
மிகைப் பாடல்கள்
|
இறைவன் மற்று இதனைக் கூற, எறுழ் வலி அமைச்சர் பொங்கி, 'பிறை முடிப் பரமனோடும் பெரு வரை எடுத்த மேலோய்! உறு சமர்க்கு எம்மைக் கூவி, ஏவிடாதொழிந்தாய்; யாமும் சிறு தொழில் குரங்கு அது என்ற திறத்தினும் தாழ்த்தது' என்றார். | 11-1 |
|
அமைச்சர் மற்று இதனைக் கூறி, 'அரச! நீ விடைதந்தீமோ? இமைப்பிடைச் சென்று, வந்த குரங்குஇனப் படையை எல்லாம் கமைப்பு அறக் கடிது கொன்றே களைகுவம்' என்ற போதில், சுமைத் தட வரைத் தோள் கும்பகருணன் சேய் நிகும்பன் சொல்வான்: | 12-1 |
|
எரி நெருப்பு என்னப் பொங்கி, இராவணன் என்னும் மேலோன் உரை செறி அமைச்சரோடும், உறு படைத் தலைவரோடும், கரி, பரி, இரதம், காலாள், கணக்கு அறும் வெள்ளச் சேனை மருவுற, திசை நான்கு உம்பர் வகுத்து, அமர் புரியச் சொன்னான். | 17-1 |
|
இம் முறை அரக்கர் கோமான் அணி வகுத்து, இலங்கை மூதூர், மும் மதில் நின்ற தானை நிற்க, மூதமைச்சரோடும் விம்முறு சேனை வெள்ளத் தலைவர்க்கு விடையும் நல்கி, கம்மெனக் கமழும் வாச மலர் அணை கருகச் சேர்ந்தான். | 22-1 |
தேடல் தொடர்பான தகவல்கள்:
13. அணி வகுப்புப் படலம் - Kambar Books - கம்பர் நூல்கள் - Tamil Literature's - தமிழ் இலக்கியங்கள் - வாயில், சொன்னான், வெள்ளம், எல்லாம், இராவணன், என்றான், அரக்கர், கொண்டு, முற்றும், வகுத்து, இலங்கை, மூதூர், நிகும்பன், சார்த்தூலன், வெள்ளத்து, அல்லன், இரண்டு, நோக்கி