'முதிர்ந்தோர் இளமை அழிந்தும் எய்தார்; வாழ் நாள் வகை அளவு அறிஞரும் இல்லை; மாரிப் பித்திகத்து ஈர் இதழ் அலரி நறுங் காழ் ஆரமொடு மிடைந்த மார்பில், குறும் பொறிக் கொண்ட கொம்மை அம் புகர்ப்பின்	5
கருங் கண் வெம் முலை ஞெமுங்கப் புல்லிக் கழிவதாக, கங்குல்' என்று தாம் மொழி வன்மையின் பொய்த்தனர், வாழிய- நொடி விடுவன்ன காய் விடு கள்ளி அலங்கல்அம் பாவை ஏறி, புலம்பு கொள்	10
புன் புறா வீழ் பெடைப் பயிரும் என்றூழ் நீளிடைச் சென்றிசினோரே!

நொடித்து விட்டாற் போன்ற காய்கள் ஒலியெழும்பத் தெறிக்கின்ற கள்ளியின் அசைகின்ற பாவைபோன்ற கிளைகளிலேறி; தனியே இருத்தலைக்கொண்ட புல்லிய புறாவானது தான் விரும்பிய பெடையைப் புணர்¢ச்சிக் குறிப்பால் அழையா நிற்கும்; வெயிலின் வெப்ப மாறாத நீண்டிருக்கின்ற சுரத்தின்கண்ணே சென்ற தலைவர்தாம்¢; ஆயுள் முதிர்ந்து யாக்கை மூத்துத் தளர்ந்தவர் மீண்டொருகாலத்து இளமைப் பருவத்தை விரும்பினாலும் தவறியேனும் அடைபவர் அல்லர்; தாம் வாழ்நாளின் வகையினளவை அறிபவருமில்லை; ஆதலால் மாரிக்காலத்து மலர்கின்ற சிறு சண்பகத்தின் ஈரிய இதழ்களையுடைய மலரை நறிய வயிரம் முற்றிய சந்தனத்தை அரைத்துப் பூசிய மேல் மாலையாக அணிந்த மார்பிலே; குறுகிய புள்ளி அமைந்த இளைய அழகிய நிறத்தையுடைய கரிய கண்கள் அமைந்த விருப்பமிகு முலைகள் நெருங்க அணைத்திருந்தபடியே; 'கங்குல் கழியக்கடவதாக' என்று முன்பு கூறிய தம் மொழியளவில் வன்னெஞ்சு உடைமையாற் பொய்த்தனர்; அங்ஙனம் பொய்த்ததனால் ஒரேதமுமின்றி நீடு வாழ்வாராக;

பிரிவிடை மெலிந்த தலைமகள் சொல்லியது. - முப்பேர் நாகனார்