மழைசேர்ந் தெழுதரு மாரிக் குன்றத் தருவி யார்ந்த தண்ணறுங் காந்தள் முகையவிழந் தானா நாறு நறுநுதல் பல்லிதழ் மழைக்கண் மாஅ யோயே ஒல்வை யாயினுங் கொல்வை யாயினும்	5
நீயளந் தறிவைநின் புரைமை வாய்போற் பொய்ம்மொழி கூறல தெவனோ நெஞ்ச நன்றே நின்வயி னானே.
- பரணர்.

மேகங்கள் சேர்ந்து எழுந்த மழையை உடைய மலையின் இடத்துள்ள அருவிக்கு அருகில் பொருந்திய தண்ணிய நறிய காந்தளரும்புகள் விரிந்து அமையாதனவாய் மணம் வீசுகின்ற நறிய நெற்றியையும் பல இதழை உடைய தாமரைப் பூவைப் போன்ற குளிர்ச்சியை உடைய கண்ணையும் உடைய மாமை நிறம் பொருந்தியோய் நீ என் பிழையைப் பொறுப்பாயாயினும் அன்றிச் சினந்து கொல்வாயாயினும் நினது உயர்வை நீயே அளவிட்டு அறியும் ஆற்றலை உடையை; மெய்யைப் போலப் பொய் வார்த்தைகளை கூறுதலாகிய அஃது என்ன பயனைத் தரும்? நின் திறத்து தலைவனது நெஞ்சு நலமுடையது.

முடிபு: மாஅயோயே, நின் புரைமை நீ அறிவை; பொய்ம்மொழி கூறல் எவன்? நன் வயினான் நெஞ்சம் நன்று.    

கருத்து: நான் அறத்தொடு நின்றதனால் நன்மையே விளையும்.