எவ்வி இழந்த வறுமையாழ்ப் பாணர் பூவில் வறுந்தலை போலப் புல்லென் றினைமதி வாழியர் நெஞ்சே மனைமரத் தெல்லுறு மௌவல் நாறும் பல்லிருங் கூந்தல் யாரளோ நமக்கே.	5
- பரணர்.

நெஞ்சே! மனைப் படப் பையில் உள்ள மரத்தின்மீது படர்ந்த ஒளியை உடைய முல்லை மலர்கள் மணம் வீசுதற்கிடமாகிய பலவாகிய கரிய கூந்தலை உடைய இவள் இனி நம் திறத்தில் எத்தகைய உறவினை உடையவளோ! ஏதிலள்போலும் ; ஆதலால் எவ்வி என்னும் உபகாரியை இழத்தலால் உண்டாகிய வறுமையை உடைய யாழ்ப்பாணரது பொற்பூ இல்லாத வறிய தலையானது பொலிவிழந்து இருத்தல்போல பொலிவிழந்து வருந்துவாயாக.

முடிபு: நெஞ்சே, கூந்தல் நமக்கு யாரளோ! ஆதலின், பாணர் தலைபோலப் புல்லென்று இனைமதி.    

கருத்து: இவள் இப்பொழுது வேறுபாடுடையளானாள்.