செவ்வரைச் சேக்கை வருடை மான்மறி சுரைபொழி தீம்பால் ஆர மாந்திப் பெருவரை நீழ லுகளு நாடன் கல்லினும் வலியன் தோழி வலிய னென்னாது மெலியுமென் னெஞ்சே.	5
- கபிலர்.

தோழி! செவ்வியமலைப் பக்கத்தின் கண் தங்குதலை யுடைய எண் கால் வருடையினது குட்டி தன் தாயின் மடியினின்றும் சுரக்கின்ற இனிய பாலை வயிறு நிறைய உண்டு பெரிய மலைப் பக்கத்திலுள்ள நிழலில் துள்ளுதற் கிடமாகிய நாட்டையுடைய தலைவன்; கல்லைக் காட்டிலும் வன்மையை உடையவன்; என் நெஞ்சு அவன் வன்மையையுடையா னென்று கருதாமல் அவன் திறத்துமெலிவை அடையும்.

முடிபு: தோழி, நாடன் வலியன்; என் நெஞ்சு மெலியும்.    

கருத்து: தலைவன் வரைபொருள் பெற்று விரைவில் மீள்வான்.