இது ஒருவகைப் ’பொய்தல்’ விளையாட்டு. சிறுமியர் மணல்வீடு கட்டி, தூதை என்னும் விளையாட்டுப் பாத்திரங்களை வைத்து விளையாடுதலும் ‘பொய்தல்’ விளையாட்டு ஆகும். நெய்தல் திணை நிகழ்வுகள் .

நெய்தல் உண்கண் ஏர் இறைப் பணைந்தோள் பொய்தல் ஆடிய பொய்யா மகளிர் குப்பை வெண்மணல் குரவை நிறூஉந் துறைகெழு கொண்கன் நல்கி உறைவுஇனிது அம்மஇவ் அழுங்கள் ஊரே.

181

நெய்தல் மலர் போன்ற கண்களையும், நேராக வளைந்து பருத்திருக்கும் தோள்களையும் கொண்ட மகளிர் பொய்தல் விளையாடிய பின்னர் குவிந்து கிடக்கும் வெண்மணலில் குரவை ஆடும் துறையை உடையவன் கொண்கன். அவன் என்னைத் திருமணம் செய்துகொண்டு வாழ்வானாயின் எனக்கும் அலர் தூற்றும் ஊருக்கும் நல்லது. – தலைவி கூற்று.

நெய்தல் நறுமலர் செருந்தியொடு விரைஇக் கைபுனை நறுந்தார் கமழும் மார்பன் அருந்திறல் கடவுள் அல்லன் பெருந்துறைக் கண்டுஇவள் அணங்கி யோனே.

182

நெய்தல், செருந்தி ஆகிய பூக்கள் விரவிவர நாரால் மாலை கட்டி அணிந்துகொண்டிருக்கும் மாலையை உடைய அவன் என்னை வருத்தும் தெய்வ முருகன் அல்லன். – தோழி கூற்று

கணங்கொள் அருவிக் கான்கெழு நாடன் குறும்பொறை நாடன் நல்வய லூரன் தண்கடற் சேர்ப்பன் பிரிந்தெனப் பண்டையிற் கடும்பகல் வருதி கையறு மாலை கொடுங்கழி நெய்தலும் கூம்பக் காலை வரினும் களைஞரோ இலரே.

183

அருவி கொட்டும் கானநாடன், பாறை நிறைந்த குறும்பொறை நாடன், நன்செய் வயல் நிறைந்த ஊரன், கடல் சார் நிலச் சேர்ப்பன் என்றெல்லாம் சொல்லக்கூடிய அவன் பிரிந்திருக்கிறான் என்று ஏ! மாலைக்காலமே, நீ நண்பகலே வந்துவிடுகிறாய். கழியில் பூத்துக் குவியும்படி காலை நேரத்திலேயே நீ வந்தாலும் உன்னைத் தடுப்பவர் யார்? – தலைவி கூற்று.

நெய்தல் இருங்கழி நெய்தல் நீக்கி மீனுநுண் குருகுஇளங் கானல் அல்கும் கடல்அணிந் தன்றுஅவர் ஊரே கடலினும் பெரிதுஎமக்கு அவருடை நட்பே.

184

கழியில் பூத்திருக்கும் நெய்தல் மலரை விலக்கிவிட்டு மீனை மேயும் குருகினம் கானல் நிலத்தில் தங்கும் கடல் அவருடைய ஊருக்கு அண்மையில் இல்லை. என்றாலும் அவர் நட்பு எனக்குக் கடலைக் காட்டிலும் பெரிது. – தலைவி கூற்று.

அலங்கிதழ் நெய்தல் கொற்கை முன்துறை இலங்குமுத்து உறைக்கும் எயிறுகெழு துவர்வாய் அரம்போழ் அவ்வளைக் குறுமகள் நரம்புஆர்த் தன்ன தீங்கிள வியனே.

185

நெய்தல் பூத்திருக்கும் கொற்கைத் துறையில் தோன்றும் முத்துப் போல் பற்களைக் கொண்ட சிவந்த வாயையும், அரத்தால் அறுத்துச் செய்த வளையல்களையும் உடைய அந்தக் குறுமகள் யாழ் நரம்பில் எழும் இசைபோல இனிமையாகப் பேசுவாள். – தலைவன் கூற்று.

நாரை நல்லினம் கடுப்ப மகளிர் நீர்வார் கூந்தல் உளரும் துறைவ பொங்குழி நெய்தல் உறைப்ப இத்துறை பல்கால் வரூஉம் தேரெனச் செல்வா தீமோ என்றனள் யாயே.

186

நனைந்த சிறகை நாரை உலர்த்துவது போல, நீராடிய கூந்தலை மகளிர் உலர்த்தும் துறைவன், பொங்கும் கழியில் பூத்துக்கிடக்கும் நெய்தல் மலர்கள் அறுபடும்படி பலமுறை தேரில் வருவான் என்று சொல்கின்றனர். எனவே நீ அங்குச் செல்ல வேண்டாம் என்று தாய் கூறுகிறாள். – தலைவி நிலைமையைத் தோழி தலைவனுக்குக் கூறுகிறாள்.

நொதும லாளர் கொள்ளார் இவையே எம்மொடு வந்து கடலாடு மகளிரும் நெய்தலம் பகைத்தழைப் பாவை புனையார் உடலகம் கொள்வோர் இன்மையின் தொடலைக் குற்ற சிலபூ வினரே.

187

நீ கொடுக்கும் தழையாடையை உனக்கு அயலாராக இருப்பவர்கள் ஏற்றுக்கொள்ள மாட்டார்கள். தொடலை ஆடை செய்துகொள்வதற்கு அவர்களிடம் சில நெய்தல் பூக்கள் உள்ளன. உன் தழையாடையில் நெய்தல் பூ இல்லை. எனவே அது ‘நெய்தலம்பகைத்தழை’ அதனை உடலில் உடுத்திக்கொள்ள மாட்டார்கள். – தோழி தலைவன் தந்த தழையாடையை வாங்க மறுத்துக் கூறுகிறாள்.

இருங்கழிச் சேயிறா இனப்புன் ஆரும் கொற்கைக் கோமான் கொற்கையம் பெருந்துறை வைகறை மலரும்நெய்தல் போலத் தகைபெரி துடை காதலி கண்ணே.

188

கழியில் மேயும் இறா மீன்களைப் பறவைகள் வயிறார உண்ணும் துறை கொற்கைத்துறை. அது கொற்கைக் கோமான் பாண்டியனுக்கு உரியது. அந்தத் துறையில் வைகறைப் பொழுதில் மலரும் நெய்தல் போன்று தகைமையில் சிறந்து விளங்குவது காதலியின் கண்.

புன்னை நுன்தாது உறைத்தரு நெய்தல் பொன்படு மணியில் பொற்பத் தோன்றும் மெல்லம் புலம்பன் வந்தென நல்லன வாயின தோழியென் கண்ணே.

189

புன்னைப் பூவில் உள்ள பொன் நிறத் துகள்கள் நீல நிற நெய்தலில் கொட்டி, பொன்னில் பொதித்துள்ள மணிக்கல் போலத் தோன்றும் புலம்பு நிலத்தவன் புலம்பன். அவன் வந்துவிட்டான் என்று கண் அழுவதை விட்டுவிட்டு நல்லன ஆயின. – தலைவி தோழிக்குச் சொல்கிறாள்.

தண்ணறு நெய்தல் தளையவிழ் வான்பூ வெண்ணெல் அரிநர் மாற்றினர் அறுக்கும் மெல்லம் புலம்பன் மன்றஎம் பல்லிதழ் உண்கண் பனிசெய் தோனே.

190

நெல் அறுப்பவர்கள் வயலில் பூத்திருக்கும் நெய்தலை ஒதுக்கிவிட்டு நெல்லை மட்டும் அறுக்கும் வயல் நிலத்தை உடையவன் புலம்பன். அவன் இல்லாததால் என் கண்கள் பனியைக் கொட்டுகின்றன. – தலைவி சொல்கிறாள்.